DVC JO11-1 speelde opnieuw een thuiswedstrijd en deden hele goede zaken want staan nu bovenaan! Namens de moeder van Anas: “Op deze frisse zaterdagochtend begon DVC JO11-1 sterk aan de wedstrijd tegen Oliveo. Al in de eerste minuten scoorde Noah zowel de eerste als de tweede goal, waarmee hij het team direct op voorsprong bracht. Kort daarna volgde Antonio met de derde goal, en Marco zorgde voor de vierde treffer.
Daarna kwam Tayem helemaal op dreef: hij maakte achter elkaar de vijfde, zesde en zevende goal voor DVC. Aan het einde van de wedstrijd wist Marco opnieuw te scoren en tekende hij voor de achtste en laatste goal. Teddy heeft meerdere keren goed geprobeerd door te breken en te scoren, en liet veel inzet zien.
De rest van het team – Anas, Hasan, Aaron en Aditya – hebben meerdere keren uitstekend verdedigd en belangrijke ballen onderschept. Dankzij hun sterke verdedigende werk bleef DVC steeds in controle over de wedstrijd.”
DVC 1 boekte eindelijk een overwinning. Geduld en hardwerken wordt dus beloond. Wedstrijdverslag door Marco Immers (hoofdtrainer): “Wat een sportieve en positieve middag! Vandaag stond alles waar we de laatste weken keihard voor gewerkt hebben: strijdlust, teamgeest en geloof in elkaar. En dat betaalde zich uit. We mogen super trots zijn op deze mannen.
Keeper Robin Koene was de hele week ziek geweest en kon helaas niet starten, waardoor Robin Bier (DVC O23-1) zijn basiseduut mocht maken. En dat deed hij met overtuiging: rustig, zelfverzekerd en sterk in zijn optreden. Een prachtige eerste wedstrijd in de basis! Daarnaast werd het gemis van Mike van Es uitstekend opgevangen. De invallers, die pas een kwartier voor tijd binnen de lijnen kwamen, brachten direct energie en vielen erg sterk in. Het laat zien hoe breed en betrokken dit team is.
In de spits acteerde Lorenzo Lamers als een echte strijder. Hij zocht de grens op, bleef maar gaan en hield het centrale duo van MMO constant bezig. Op de flanken waren onze buitenspelers niet te stoppen, steeds dreigend en vol lef.
Op het middenveld heerste rust en controle dankzij de controlerende middenvelders. En op de 10-positie was Martijn Verheij de man die het spel verdeelde, het tempo bepaalde en telkens de juiste keuzes maakte. Achterin stond een verdediging die maar één gedachte had: winnen. Winnen van elke bal, elk duel en uiteindelijk de wedstrijd.
Zoals vanouds speelde aanvoerder Melvin Legierse weer zijn zo bepalende rol. Met zijn ervaring, coaching en onverzettelijkheid hield hij het team bij elkaar. Alles bij elkaar leidde dit tot één hecht, vechtend en overtuigend team.
Al binnen twee minuten dacht Dillon Steketee te scoren, maar zijn treffer werd afgekeurd wegens vermeend buitenspel. In de 4e minuut kwam MMO op 0-1, maar onze reactie was perfect. Via een pass van Dillon schoot Martijn de 1-1 binnen. Twee minuten later bediende Mitchell Steketee zijn jongere broer opnieuw en zette Dillon ons op 2-1. In de 39e minuut was het Dillon die opnieuw de achterlijn van MMO te slim af was en er 3-1 van maakte, meteen ook de ruststand.
Na rust golfde het spel op en neer, maar wij kregen de betere kansen. Helaas maakten we die niet meer af. In de 96e minuut viel uit een corner nog de 3-2 voor MMO.
Maar wat overheerst is trots. Dit team vocht voor elkaar, voor elke meter, en liet zien wat echte teamgeest is. Dít is de spirit waarmee we verder bouwen. Topprestatie, mannen!”
DVC-2 won met grote cijfers. Trainer Joey Niemeijer: “Na weer een week stil te hebben gezeten mochten we in de koude ochtend thuis aantreden tegen Ariston’80 4. Iedereen had er weer zin in en dat was te merken. De heren waren gelijk scherp en wakker want binnen 10 minuten stond het al 2-0. Na een misplaatste bal op het middenveld kon Ariston met een mooie steekbal voor het goal komen en scoorde dus de 2-1. Alle neuzen stonden weer dezelfde kant op en we gingen de rust in met 4-1. Na een bakkie thee en wat wisselingen ging het wat moeizamer dan de eerste helft. Maar gelukkig was de mentaliteit om € 10 te winnen voor Calvin genoeg om nog 2x te scoren. De onderlinge saamhorigheid en strijd in deze wedstrijd was goed te zien. We sloten daarom de wedstrijd af met een 7-1 overwinning. Aankomende zaterdag weer thuis maar dan wel de laatste van dit jaar. Hopelijk kunnen we deze ook weer over de streep trekken als team zodat we goed de winterstop ingaan. Op naar zaterdag!”
DVC-3 won thuis. Namens het team: “Na de verliespartij van afgelopen woensdagavond waren we vandaag gebrand dit niet nog een keer te laten gebeuren. De opdracht was ook heel simpel; als we bovenaan in de poule mee willen blijven doen moet er vandaag gewonnen geworden.
En wat we afgelopen woensdagavond minder goed deden ging vandaag goed. Er werd simpel gespeeld, elke meter die extra gemaakt moest worden werd gemaakt waardoor de intensiteit heel hoog lag. We domineerden de volledige eerste helft en kwamen tot een 1-0 voorsprong door een mooi afstandsschot van Ashray. Op slag van rust komen we weer gevaarlijk voor het goal en maakten we de 2-0. Helaas werd deze goal afgekeurd door het buitenspel staan van Joop. We gaan rusten en bespreken de eerste helft. Het was goed en precies zoals je voor de dag moest komen.
De tweede helft begon en we namen snel weer de overhand. Tempo lag voornamelijk het eerste kwartier nog een stuk hoger dan in de eerste helft en daardoor waren we steeds heel gevaarlijk. Helaas kregen we door een uitbraak van Forum de 1-1 te verduren. We lieten ons niet kennen, hielden het simpel en scoorden heel snel de 2-1, 3-1 en 4-1. Heerlijk, precies wat we nodig hadden! De wedstrijd leek beslist maar in plaats van de wedstrijd volledig uit te spelen gingen we mee in het spel van de tegenstander. Die maakten de 4-2 in de 60e minuut en vanaf dat moment werd de wedstrijd simpelweg slordig. Wij maakten de 5-2, kort erna viel de 5-3, kort daarna viel de 6-3 en 10 minuten voor tijd de 6-4. Oftewel slordig en totaal onnodig als je het spelbeeld van de eerste helft en begin 2e helft erbij pakt.
Dit had een monsterscore voor ons kunnen worden. Maar goed, waar we het meest blij mee zijn is hoe we na een pijnlijke nederlaag karakter hebben getoond, hebben laten zien wat we kunnen, hebben gewerkt voor elkaar en het allerbelangrijkste; we konden gemakkelijk het netje weer vinden.
Job done, on to the next game!”
DVC 4 verloren uit. Interim coach Paul: “We hadden lastige uitwedstrijd tegen het tweede team van DHC op het programma staan. Onwerkelijk eigenlijk dat het 2e team van de ooit zo grote club in de 8e klasse speelt. Ze winnen dan ook veel wedstrijden met grote uitslagen waardoor wij genoodzaakt waren om 4-4-2 te gaan spelen. Al snel werd duidelijk dat deze tegenstander een maatje te groot is voor de 8e klasse. Met een 2-0 in de rust zochten we de kleedkamer op. Een enkel kansje kregen we de 1e helft maar verder was het verdedigen en proberen de schade beperkt te houden. Na de rust kregen we een paar grote kansen maar helaas werden deze kansen niet doeltreffend afgemaakt. DHC was van slag en maar daar wisten wij niet van te profiteren. Helaas scoorde DHC de 3-0 en was de wedstrijd wel gespeeld. Het werd uiteindelijk 5-1. Een strijdend DVC dat positief tegen elkaar bleef was gewoon niet opgewassen tegen dit DHC. Helaas hebben ook een aantal spelers aangegeven in de winterstop te gaan stoppen. Hopelijk kunnen we nog nieuwe spelers vinden om ook de 2e seizoenshelft te gaan spelen.”
DVC 5 verloor thuis. Speler Martin Plomp: “De wedstrijd tegen de nummer 1 stond op het programma: BVCB 7. We traden aan in het rood-wit, aangezien BVCB ook ons prachtige blauw-wit draagt.
De eerste 20 minuten verliepen rustig. BVCB wel de betere partij, maar verdedigend stonden we ons mannetje. Helaas kon dat niet voor eeuwig duren, en vielen de 0-1 en 0-2 vrij rap naar elkaar. Toch konden wij de kleedkamer opzoeken met een dragelijke 0-2.
We switchten van 5-3-2 naar 4-3-3, maar helaas had dat weinig nut. BVCB kwam goed de kleedkamer uit en prikte vrij snel 2 keer: 0-4. Maar daar was dan eindelijk een antwoord van onze kant: 1-4. De 1-5 werd snel als reactie gegeven, waarop wij weer met de 2-5 kwamen. Hetzelfde riedeltje gebeurde nog een keer: 2-6 en 3-6, (eerste assist van Tim!) wat ook de eindstand was.
We hebben gestreden tot het einde, zelfs met een flink versmald en gehavend team (Marinus speelde de wedstrijd half geblesseerd uit, terwijl Niels en PJ ook niet ongehavend uit de strijd kwamen). Aankomende week weer vrij, dus dat word revalideren.”
DVC 35+1 verloren zondag opnieuw hun uitwedstrijd. Namens het team, kort maar krachtig en ook begrijpelijk: “We hadden helaas een off-day. Veel afwezigen vanwege de ziekenboeg. Op naar herstel.”